Thuis!

Lieve mensen, we zijn gisteravond thuisgekomen. En net was ik op de Cuyp, voor vers bruinbrood en goede Hollandse kaas. Alsof mijn geest nog niet helemaal kon bevatten wat ik allemaal zag aan winkels, hipgeklede mensen, overdaad aan groenten, fruit, spullen, trok het geheel als één lange, trage film aan me voorbij. Ik ben kennelijk nog bezig te landen in onze wereld van luxe en overvloed.

Maar wat hebben we ongelooflijk veel om op terug te kijken.  Deze reis, die –met dank aan ons idee te willen leven wat op ons pad kwam- zoveel nieuws en verrassingen heeft gebracht. Hoog per paard door de bergen? Vanaf de sneeuwgrens een vulkaan af fietsen? Hier, in ons veilige Amsterdam, had ik tegen mijn hoofd getikt. Nu, terugkijkend, raken we er niet over uitgepraat. Mijn idee; je kunt het van te voren gewoon niet weten. Ook niet welke tegenvallers er natuurlijk ook zijn, en waar je op deze blog weinig over tegenkomt. zoals de wagenziekte van Anna (veel meer dan vorige reizen) en gebrek aan voldoende, goed eten, -Ecuador heeft volgens ons geen ‘keuken’. Maar we staan open voor degenen die ons van het tegendeel willen overtuigen.

Wat ik wel weet: niks is leuker dan reizen met mijn dochters. Hun blik, ideeën, oplossingen en nooit aflatende zin in ontdekken, maar vooral ook hun onverschrokkenheid (!) hebben van deze reis één groot feest gemaakt. We zijn een sterk team.

Iedereen die op onze blog gereageerd heeft, onze vaste trouwe lezers: heel hartelijk dank. We waren elke keer weer blij iets van jullie te horen. Tot de volgende keer! Tot een snelle ontmoeting.